บทที่ 16

ปลายนิ้วของพิมพ์ประภาแตะเบาๆ บนกระจกหน้าต่างที่เย็นเฉียบ สายตาของเธอมองตามรถเก๋งสีดำคันนั้นจนลับหายไปตรงหัวมุมถนน

เสียงเครื่องยนต์ดังห่างออกไปเรื่อยๆ เธอถอนหายใจยาว แต่ในอกกลับรู้สึกหนักอึ้ง

“มองอะไรอยู่เหรอ”

ลมหายใจอุ่นๆ พัดผ่านข้างหูของเธอ พร้อมกับกลิ่นหอมจางๆ ของไม้ซีดาร์

พิมพ์ประภาขยับตัวหลบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ